A ROSE IS A ROSE IS A ROSE


Ik las een boek over Gertrude Stein en was geraakt door de woorden a rose is a rose is a rose.
Een cryptische zin die zoiets wil zeggen als: de roos verwijst naar niets anders dan zichzelf, voor eeuwig en voor altijd.
Rozen en bloemen, ze zijn via de liefde, liefdesbrieven en liefdesgedichten tot metaforen van taalraadsels geworden. Niet alleen Gertrude Stein wees ons hierop, ook Mallarmé gebruikte het beeld van een bloem – nog iets algemener dan de roos – als voorbeeld voor het abstraherende karakter van taal. In een prozagedicht schreef hij dat met de uitspraak ‘une fleur!’, alle contouren van die ene bloem naar de vergetelheid worden verbannen, en iets anders dan alle bekende bloemen ontstaat, namelijk de idee van de bloem.
2009

zondag 22 december 2013

De Groote Roos: dit keer voor Aad Meijer, een grafische duizendpoot

Door: Quirine Van Mourik

Aad Meijer is fotograaf, schrijver en cartoonist voor diverse bladen en opdrachtgevers. Zijn cartoons genieten internationale bekendheid.ROOSENDAAL - In deze aflevering van de nieuwe serie ‘de Groote Roos’ ontvangt Roosendaler Aad Meijer de Groote Roos uit handen van amateurhistoricus John Braat. Hij roemt Aad om wat hij allemaal doet voor Roosendaal.
Aad Meijer is fotograaf, schrijver en cartoonist voor diverse bladen en opdrachtgevers. Zijn cartoons genieten internationale bekendheid. Hij noemt zichzelf een grafische duizendpoot, omdat hij ook zeefdrukken maakt en schildert. “En dat gaat zeven dagen per week door. Op die manier ben ik altijd op een aangename manier met werk bezig. Het is een manier van leven”, vertelt Aad.
“Daarbij woon ik op de plek die mij het meest boeit, Roosendaal. Ik ben zelf geen ‘echte’ Roosendaler, maar ik zou hier nooit meer weg willen. De mensen hier zijn heel inspirerend. Oorspronkelijk kom ik uit Schiedam, maar kwam in de jaren ’80 in Roosendaal wonen. Met mijn vrouw kreeg ik een dochter. Het was een mooie tijd.”
Tot vier jaar geleden zijn vrouw stierf. “Op het moment dat mijn vrouw overleed kwam mijn leven ook ten einde. Ik gooide zelfs al mijn tekenspullen weg. Maar je moet door, je bent niet alleen.”
Aad krabbelde op en hield er een andere blik op de wereld aan over. “De vanzelfsprekendheid van dingen verdwijnt, je beseft ineens dat niet alles blijft.”
Dit thema zie je nu vaak terug in het werk van Aad. Als rode draad in het kinderboek dat hij momenteel schrijft en in zijn dagelijkse fotografie in Roosendaal. “Ik onderga het leven en leg dat vast. Wat vandaag normaal lijkt, kan er morgen niet meer zijn. Zo heeft fotograaf in ruste Ben Steffen, een schat aan Roosendaalse beelden achtergelaten. Dat deed toen niet ter zake, maar is nu geweldig!”
Aad vond opnieuw de liefde in een vrouw, die hem steunt in alles wat hij doet. Hij geniet weer van het leven. Zij heeft hem ook weer aan het tekenen gekregen.
Exposeren doet Aad eigenlijk vrij weinig. “Ik stel mezelf wel ieder jaar een fotografieopdracht waarmee ik het mezelf expres moeilijk maak, om daarmee te exposeren. Dit jaar kwamen de financiën helaas niet rond, maar ik heb wel het werk van dichteres Henriëtte Roland Holst in beeld gebracht. Een gedeelte van die serie is op primitieve wijze wel bij Kunsten Onder 1 Dak gepresenteerd. Helaas zijn er geen schrijfexposities, want in mijn ogen is schrijven ook beeldende kunst. Ook al kan niemand zien hoe dat beeld in andermans brein eruitziet. Een bijzondere visie, een bijzonder mens. deweekkrant